Kalumburu

Na zo'n 1,5 maand in Darwin te hebben rond gehangen is het weer is tijd om op pad te gaan. Op naar een nieuw avontuur!

Een uurtje rijden van Darwin af zit het National Park Litchfield. Dit park konden we ook niet overslaan, dus zijn we hier een paar nachtjes verbleven voordat we richting de west kust gaan.

Litchfield National park bestaat uit verschillende watervallen, mooie wandelroutes en hier vind de grootste termieten hopen die wij ooit hebben gezien!
De watervallen zijn wel de hoogte punten van dit National park, we hebben ze dan ook allemaal bezocht op 1tje na. Daar moest je zover voor off road rijden en door een rivier heen met de auto dat we die maar hebben gelaten voor wat het is. Geen auto pech meer voor ons. :)

Het enige wat een beetje jammer is dat het hier bijna het einde is van het droge seizoen. de watervallen zijn dus niet zo groot meer als in het begin van het droge seizoen, maar zeker nog wel de moeite waard om er een kijkje te nemen.

Onze eerste waterval is de Wangi Falls. Een groot meer met kristal helder water. Aan het einde van het meer tegen de berg op de waterval. Hier kun je lekker zwemmen dus gelijk het water in gesprongen en naar de waterval gezwommen. Wat een oase van rust als je midden op het meer zwemt, je hoort de vogeltjes fluiten en op de achtergrond het gekletter van de waterval. Wat een heerlijk geluid.
Na hier even te hebben rondgehangen en wat mooie foto's verder is het tijd om richting de camping te gaan.
De volgende morgen staan er weer twee watervallen op het programma. De Tjaynera Falls en de Tolmer falls.
We pakken eerst de waterval die het verste weg ligt. Hier moet je al een aardig stukje voor offroad rijden en de weg is niet zo super als we dachten. Na al het gehobbel in de auto dus blij dat we er zijn. Na een kleine wandeling en zo'n 135 trap trede naar beneden zijn we er. Dit was echt zo'n waterval van uit de films. Hier kon je lekker onder en achter de waterval door zwemmen.
Op naar de Folmer Falls, deze waterval kun je alleen bezichtigen. Het is een 10 min. lopen van de parkeerplaats en je hoort de waterval al in de verte. zeker de moeite waard en het was de grootste die we tot nu toe hebben gezien. wel jammer dat je hier niet kon zwemmen, we waren wel weer toe aan een verfrissende duik.
Op de laatste dag zijn we nog naar de Florence Falls en Buley Rockhole geweest. Deze waterval was niet zo groot, maar hebben wel even lekker gezwommen in het meer. Het water was ook weer kraak helder. Het meer was alleen iets te groot om naar de waterval toe te zwemmen. Buley Rockhole was anders dan de andere watervallen, trapsgewijs naar benden had je allemaal verschillende kleine badjes waar je in kon zitten of zelfs zwemmen, en daar liep de waterval vanaf naar beneden. Dit was een mooie afsluiting van het Litchfield National Park.

En nu was het dan eindelijk tijd om richting de west kust te gaan. Na wat laatste boodschappen te hebben gedaan waren we er klaar voor. Totdat we een telefoontje krijgen van outback stores met de vraag of we nog een keer voor ze willen werken maar dan op een andere community. We hoefde er eigenlijk niet lang over na te denken en zeggen dan ook ja!
Dit keer gaan we naar een community in Kalumburu dat ligt in de Kimberley's. Een plekje waar niet veel mensen komen, en wat zijn we blij dat we dit weer hebben gedaan! Het is zo mooi hier. De vliegreis hier naar toe hebben we dan ook onze ogen uitgekeken! Voor Ward was het helemaal bijzonder want die mocht oefenen als piloot, hij zat mee voorin in het vliegtuig.
We kunnen hier niet zoveel uur werken als dat we in Ngukurr deden, maar gelukkig zijn er hier meer mooie plekjes om te bezichtigen dus kunnen we onze vrije tijd goed besteden hier. :)
In het weekend mogen we meestal de auto wel even lenen van de zaak, dus kunnen we zo de mooie plekjes ontdekken hier. Zo'n 15 min rijden hier vandaan ligt al een mooi strandje Mc Gowen. Hier hebben we een lekker middagje vertoeft, beetje gezwommen en lekker aan het strand gelegen. Het zwemmen was alleen niet het beste idee want aan het einde van de middag komt een man ons waarschuwen voor krokodillen en dat het niet verstandig was om te zwemmen hier. Oeps! Toen maar even met de Emu's gespeeld die hier rond lopen. Dat zijn grote vogels die lijken wel op een struisvogel. 1 van de emu's had een oogje op Natas en liep haar de hele tijd achterna. Wel een leuke middag gehad! :)

Een stukje verder rijden dan Mc Gowen ligt nog een strand genaamd Honeymoon. (Niet schrikken we zijn niet getrouwd) Een hagel wit strand en geen toeristen. helemaal perfect dus. Zwemmen durfde we toch niet aan, maar een beetje pootje baden is ook lekker als afkoeling. Er word hier veel gevist door de Aboriginals. Ze gooien gewoon een losse lijn met een haak eraan het water in en vangen zo de vis. Leuk om te zien. Je hebt hier ook veel oesters, jammer dat we die allebei niet lekker vinden, verser kun je ze niet krijgen.
Het vissen hebben we zelf ook geprobeerd, bij ons alleen zonder succes.
We hebben hier lieve collega's Renee en Math die hier iets beter in zijn en waren uitgenodigd om bij hun maar een lekker visje te komen eten. En wat smaakte die lekker!
Ze hebben ons ook een middag mee op wandeltocht genomen. Het is was naar een berg hier vlak bij het dorp. Wat een mooi uitzicht! Zo kun je pas echt zien hoe afgelegen je ligt. Het dorp is ook niet zo groot er leven hier zo'n ongeveer 450 mensen. De vracht voor de winkel en takeaway komt hier per boot binnen. Met een vrachtwagen hier heen komen is geen optie. Met een auto alleen ben je al 10 uur onderweg. Dat komt omdat de weg hier naar toe super slecht is.

Na drie weken gewerkt te hebben, is het voor ons weer tijd om te gaan. Wat hebben we het weer naar onze zin gehad. Interessante en leuke nieuwe mensen leren kennen. We vinden het gewoon jammer om te gaan, maar ja we moeten ook nog verder met onze reis! :)
Dit keer worden we ook met een vliegtuig de community uit gevlogen. Alleen bij aankomst bij ons zat de zijkant van het vliegtuig onder de olie. Na overleg met zijn baas word er besloten om toch te vliegen. De olie word van zijkant afgeveegd en we gaan. Na 25 min. hebben we een tussenstop, ook hier zit de zijkant van het vliegtuig weer helemaal onder olie. Na de olie te hebben gepeild blijkt er helemaal geen olie meer te zitten in de motor van het vliegtuig. Hij besluit om niet meer verder te vliegen met dit vliegtuig.
De man zoekt weer contact met zijn baas en legt het verhaal uit. Het probleem wat wij hadden komt niet heel vaak voor want de man word ook niet geloofd aan de telefoon. Na 2,5 uur wachten is er eindelijk een vervangend toestel voor ons en kunnen we eindelijk door naar Kununurra, terug naar onze auto!